Περίπου 47 παιδιά εξαφανίζονται κάθε μέρα στην Ευρώπη, σύμφωνα με την έρευνα που έγινε από δημοσιογράφους, που έδειξε ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχουν συνολικά χαθεί τα ίχνη 50.000 προσφυγόπουλων, με το που πάτησαν το πόδι τους στη Γηραιά Ήπειρο.
«Για 42 χρόνια δεν είχε υπάρξει διαδήλωση χαράς στην Πορτογαλία. Είχαν περάσει δύο γενιές, δίχως να σταθούν ικανές να περπατήσουν ελεύθερα στους δρόμους: τώρα πατεράδες και γιοί ήταν εκεί μαζί[…] Συναντήσαμε μια ομάδα εργατών που τραγουδούσε την Διεθνή[…] Πως μπορούσαν να θυμούνται τα λόγια, μετά από όλα αυτά τα χρόνια;»[1]
Δημοσκόπηση – κόλαφος για τους θεσμούς • Η εμπιστοσύνη των πολιτών έχει μειωθεί δραματικά επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη.
Τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952, ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν απορρίφθηκε. Λίγο αργότερα οδηγούνται στο Γουδί, όπου και εκτελούνται δια τουφεκισμού στις 4:12 π.μ.
Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1915 στην Αμαλιάδα. Από μαθητής του Γυμνασίου βρέθηκε στο δημοκρατικό κίνημα. Σπούδασε νομικά, αλλά δεν τέλειωσε τις σπουδές του, διότι αποβλήθηκε από το Πανεπιστήμιο με απόφαση της Συγκλήτου για τη δράση του «εναντίον της κοσμογονίας του Κονδύλη».
Γράφει ο ψυχίατρος Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου
Επιμέλεια:
του Απόστολου Λυκεσά
της Φωτεινής Λαμπρίδη
της Φωτεινής Λαμπρίδη
