Μάριος Λώλος

Το προσφυγικό, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και οι φασιστικές φιέστες µέσα από τη φωτογραφική µατιά του πρώην προέδρου της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, Μάριου Λώλου.

Τη συνέντευξη πήρε η Φιλάνθη Μιχάλακα

Ποια πιστεύεις πως είναι η συµβολή των φωτορεπόρτερ στη διαµόρφωση της συνείδησης του κόσµου σχετικά µε το προσφυγικό;

Η συµβολή των φωτορεπόρτερ ήταν ένα λιθαράκι στην πληροφόρηση και την ευαισθητοποίηση του κόσµου για το προσφυγικό. Στη συνέχεια, όταν οι πρόσφυγες πήγαν στα camp, αυτή η αλληλεγγύη τελείωσε. ∆εν έπαιζε πια το προσφυγικό στα mainstream media, οι ξένοι φωτορεπόρτερ φύγανε και έτσι άρχισε να τελειώνει και αυτό το τεράστιο κύµα αλληλεγγύης που είδαµε στην αρχή. Αναφέροµαι στο 2015, στη Μυτιλήνη, στην Ειδοµένη, στο Σύνταγµα, όπου συγκεντρώθηκαν πάρα πολλά τρόφιµα, ρούχα κ.λπ. Φυσικά, υπήρξαν και διάφοροι επιτήδειοι. Έβγαινε µια βάρκα, την έπαιρναν, τη διαλύανε -τα ξύλα, το πλαστικό-, έπαιρναν τις µηχανές και έκαναν µπίζνα. Σαφέστατα υπήρχε και η µπίζνα των 5 ευρώ ένα µπουκάλι νερό ή των 5 ευρώ για να φορτίσεις το κινητό σου. Παρόλα αυτά, η αρχική αντιµετώπιση του κόσµου ήταν ένα κύµα αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες.

 Θέματα:

• Ανοιχτά σύνορα, ανοιχτά κέντρα, ανθρώπινη φιλοξενία

• Η δίκη της Χρυσής Αυγής

• Προεδρικές εκλογές στην Αυστρία: Ήττα της Ακροδεξιάς

• Άσχημα νέα από τις εκλογές στην Κύπρο

…ή πως να “φτιάξετε τον δικό σας” τρομοκράτη

Του Κώστα Διαλυνά

Ομολογουμένως, κάθε φορά που ακούμε (ή διαβάζουμε) τη λέξη “τρομοκράτης”, στο μυαλό μας έρχεται -μεταξύ άλλων- το κράτος των ΗΠΑ, ή εκείνο του Ισραήλ. Κι όμως, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, η λέξη “τρομοκράτης” χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει -συχνά με εντελώς αυθαίρετο τρόπο- κάποια Ισλαμική ομάδα (είτε εκείνη μετέχει είτε όχι στην “ένοπλη βία”) ή ακόμα και το Ισλάμ στο σύνολό του. Ως ουσιαστικό μέρος της αστικής προπαγάνδας, η τρομοκρατία έχει αναδειχθεί σε πολιτισμικό στοιχείο, χαρακτηριστικό (σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα) του “Ισλάμ” (και λιγότερο συχνά των αναρχικών ή αριστερών). Άραγε, είμαστε εμείς εκτός πραγματικότητας, ή μήπως η “πραγματικότητα” των ΜΜΕ κ.α. είναι -απλά- εκτός της κοινωνικής ζωής ή/και της απλής λογικής;